.
Kerstavond 2019 stapte ik de auto en reed weg bij mijn gezin. Geen gevoel erbij, verhard!
Waar naartoe? Het onbekende in en niet wetende wat de toekomst mij zou brengen.
Ik had een leuk, gezellig en mooi leven. Ik deed wat ik leuk vond. Reizen en met mensen werken als coach. Mijn eigen bedrijf gestart, dus het liep wel oké en op rolletjes. 3 Mooie prachtige kinderen. En ik kon lekker mijn ding doen.
Dat was precies wat eraan scheelde. Ik werkte bij Defensie en later in het bedrijfsleven, en was overal succesvol. Ik dacht dat het verder ook allemaal wel liep. Daarnaast was ik coach, en weliswaar goed bedoeld, dacht ik dat bij iedereen te mogen doen vanuit mijn helpende intentie.
Maar zat iedereen daar wel op te wachten?
Maar ik had geen oog voor wat er thuis speelde. Ik stond niet open
voor de signalen en mistte compleet de verbinding. Het laatste jaar
huwelijk vol pieken en dalen. Waardoor ik in mijn harde kant terecht kwam en vertrok….
Na mijn vertrek trok ik in een klein kamertje en uiteindelijk in een caravan.
Had ik het hier allemaal voor gedaan?
De gedachte doemde op dat ik beter helemaal weg kon zijn,
ik voelde dat ik alles en iedereen moest verlaten om aan mezelf te werken.
Defensie bood uitkomst.
Ik ging op uitzending naar Afghanistan
Zes maanden weg… met mezelf!
Een emotioneel gesprek met mijn kinderen waar ruimte was voor wat het
met hen deed. Maar ik voelde dat er vertrouwen was dat ik bij terugkomst
weer de volledige aandacht voor hen kon hebben.
De structuur, het sporten, de lol en het avontuur brachten rust in mijn hoofd.
Maar nu mocht ik alles waar ik anderen in coach op mezelf toepassen.
De verharding maakte plaats voor weer voelen. Alleen zijn, de pijn, het
verdriet, de afstand en vooral uiteindelijk het missen van mijn kinderen. Het
kon er weer zijn.
Het zat in mij.
Ik kan alleen vanuit mezelf handelen.
Daar ben ik verantwoordelijk voor.
niemand anders.
Weer terug in Nederland… tijd voor actie! Ook hier kon ik terugvallen op mijn achtergrond. Wat is echt
belangrijk? Ikzelf, mijn kinderen, een huis en werk. Doelen stellen en aanvoelen wat wel/niet oké was. Yessss Ik
was weer helemaal terug!
Nu geland in Breda, in een heerlijk appartement waar we ons thuis voelen. Mooie verbinding met mijn
kinderen en goed contact met hun moeder. Mijn eigen bedrijf vol fijne werkzaamheden. En veel warme
mensen om me heen, waar ik de verbinding mee ervaar op basis van gelijkwaardigheid. Zo werkt het voor mij.
Mezelf als vertrekpunt en alleen verantwoordelijk voor mezelf en mijn eigen acties.
Voor de rest kan ik er alleen maar zijn, zonder oordeel en met vertrouwen.
“Amor Fati” Het is zoals het is
DEFENSIE
12 Jaar heb ik als Beroeps Militair gewerkt bij Defensie. Begonnen bij het Korps Mariniers, de overstap tot Onderofficier bij de Landmacht, waarvan nog 7 jaar bij het Korps Commando Troepen. Het heeft mij veel geleerd over mezelf over hoe ik:
Op situaties reageer. Functioneer in een team Leiding geef.
Persoonlijk leiderschap toon. Structuur en planning gebruik. Doelen behaal.
Vertrouwen, veiligheid en verbinding stonden centraal. Ik ben nog steeds verbonden aan Defensie als Reservist
DE VERZACHTING
20 Jaar ben ik inmiddels intensief
bezig met persoonlijke ontwikkeling.
Diverse opleidingen, cursussen en
workshops gevolgd. Voor mij draaide
het uiteindelijk om kwetsbaarheid.
Durven voelen. Geraakt worden door
al het moois in dit leven maar ook de
pijn er laten zijn, en ook te laten zien.
Het heeft me geleerd te voelen,
ervaren en handelen, vanuit mezelf als
vertrekpunt. Ik leerde er weer volledig
te zijn.
Deze kant voelt voor mij nog
krachtiger, dan de eerdere hardere
kant die ik ontwikkeld had.
MIJN MISSIE
Anderen ondersteunen en begeleiden in hun reis naar geluk, succes, voelen en ervaren om zo weer te leven en te genieten. Dit doe ik door, de harde en de zachte kant in mijn coaching samen te brengen.
Mijn kernwaarden:
VRIJHEID, verbinding, bewustzijn
“Amor Fati” omarm, accepteer en kijk vooruit! Wat wil je wél en daarvoor gaan.
